وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ . . . )[1] .

از تو مى پرسند چه چيزى را انفاق كنند ، بگو : آنچه را از مال انفاق مى كنيد به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و تهيدستان انفاق كنيد .

ازدواج يتيم

( وَابْتَلُوا الْيَتَامَى حَتَّى إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ . . . )[2] .

يتيمان را نسبت به امور دينشان و اخلاق و رفتارشان و نحوه ى تصرف در اموالشان تا زمانى كه براى ازدواج آماده شدند و مسأله ى نكاح براى آنان سهل و آسان آمد آزمايش كنيد ، اگر توان ازدواج داشتند اموالشان را در اختيارشان قرار دهيد . . .

( وَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَى فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُم مِنَ النِّسَاءِ . . . )[3] .

و اگر مى ترسيد كه در ازدواج با يتيمان نتوانيد عدالت را رعايت كنيد پس با آن كس از زنان كه خوشايند شماست ازدواج كنيد .

حفظ مال يتيم

اگر از پدر يتيم يا مادرش يا از هر دو نفر مالى براى يتيم باقى ماند بر سرپرست يتيم واجب است كه در حفظ آن مال بكوشد ، و پس از رشد يتيم ـ سن تشخيص مسائل مربوط به امور مالى ـ آن مال را تا دينار آخر در اختيار او قرار دهد .

[1] بقره ( 2 ) : 215 .

[2] نساء ( 4 ) : 6 .

[3] نساء ( 4 ) : 3 .