آن‌هايى كه چه در عالم ظاهر؛ يعنى زمان حيات دنيويى اين خانواده، چه در عالم معنا؛ يعنى بعد از پرواز اين خانواده به جانب خدا، وارد اين خانه و اين بيت شدند و متوسّل به اين خانواده گشتند، فقط محض خاطر اين بود كه مستقيم شوند و وجودشان از معنويت، منش و روش آن‌ها بهره ببرد و تبديل به انسان مستقيم بشوند. يكى از آن‌هايى كه در زمان خودشان وارد اين خانه شد، خانمى بود كه به عنوان كارگرى، و يا به عبارت ساده‌تر، به عنوان كلفتى وارد اين خانه شد:

مردى مى‌گويد كه من در بيابان داشتم از جايى عبور مى‌كردم كه به خانم تنهايى برخوردم. ناراحت شدم و دلم سوخت كه در اين بيابان بى سر و ته عرب، چى شده كه اين زن در اين بيابان تنها و جدا مانده است. آمدم جلو و گفتم كه كى هستى و چكاره‌اى؟ چرا در اين جا قرار گرفتى؟ برگشت به من گفت: «فَقُلْ سَلَامٌ‌»[1]، «فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ‌».[2] اين آيه‌هاى قرآن را خواند

[1] 1. انعام: 54.

[2] 2. انعام: 67.