ما هم در شب جمعه به در خانه كريم مطلق رفته و مى‌خوانيم: (يا دائم الفضل على البرية يا باسط اليدين بالعطية يا صاحب المواهب السنية صل على محمد و آله خير الورى سجية و اغفر لنا يا ذا العلى فى هذه العشية)[1]، البته، منهاى دو گريه‌اى كه گفته شد و در واقع عطيه‌هايى از جانب كريم مطلق‌اند، گريه‌در مصيبت عزيزان را هم به ما اجازه داده‌اند، تا حدى كه به جزع و فزع نرسد. به جزع و فزع كه رسيد، ديگر خوب نيست فرد گريه كند.[2]

[1] 1. كفعمى، المصباح، ص 647.

[2] 2. شيخ حر عاملى، وسائل‌الشيعه، ج 2، ص 921 ..