نوبت قرآن مى‌خواند؟ گفتم: خير، ولى اگر انسان اهل قرائت قرآن باشد معمولًا در شبانه‌روز يك نوبت قرآن مى‌خواند. ايشان خنده‌اى كرد و گفت: ايشان در شبانه‌روز حداقل سه نوبت مقيّد به خواندن قرآن است. حالا در چه موقعيت و چه شرايطى؟! كسى كه در حقيقت ركن نظام اسلامى است، كسى كه تمام قدرتها عليه او و نظامى كه او به وجود آورده بود، تجهيز شده بودند و براى اسلام و كشور او اين قدر مشكل به وجود آوردند به طورى كه هنوز هم اين تجهيز، به قوت خودش باقى است، با اين حال چنان نسبت به انجام مستحبات مقيّد است و در مقابل خداوند، خودش را موظف مى‌بيندكه در شبانه روز سه نوبت كتاب او را قرائت كند. اينها براى من و شما درس است و سبب مى‌شود كه ما نسبت به رعايت احكام خداوند بيشتر اهتمام داشته باشيم.

همسر امام در همان اوايلِ فوت ايشان تصريح كرده بود كه در طول زندگى 62 ساله‌ام با ايشان، يك غيبت از ايشان نشنيدم، تصور اين مطلب واقعاً مشكل است؛ اما در مورد ايشان كه نسبت به احكام خداوند مقيد بود قابل باور است.

حتما مى‌دانيد كه امام يك آدم منزوى نبود، از همان جوانى- حدود سن 25- 30 سالگى- هم اهل مجالس دوستانه، هم اهل رفاقت و هم اهل پذيرايى بود؛ اما روى مبناى اسلام و رعايت مقررات آن. من به خاطر علاقه اى كه داشتم در مورد رفقاى آن دوره ايشان تحقيق كردم كه در حال حاضر هم يكى- دو نفر از ايشان حيات دارند و من با آنان ارتباط دارم. از اين دوستان بسيار نزديك ايشان راجع به جلسات جوانى امام راحل پرسيدم، گفتند: امكان نداشت ما بتوانيم در حضور ايشان غيبت كنيم، نه تنها خودش غيبت نمى‌كرد بلكه تا ما شروع به غيبت مى‌كرديم، مى‌گفت: آقا! حرف خودمان را بزنيم، مزاح كنيد، بخنديد، چرا غيبت كنيم؟! به جاى غيبت يك حرفى مى‌زنيم و همه خوشحال مى‌شويم.

عادل واقعى كسى است كه بهترين و نزديك ترين رفيق او، كه محرم اسرار او است، در نماز به او اقتدا كند. گاهى حتى زن انسان هم تمام اسرارش را نمى‌داند؛ اما رفيقى كه محرم اسرار است، همه چيز انسان را مى‌داند. رفقاى مرحوم امام با اين كه از تمام اسرار او- آن هم در دوران جوانى- آگاه بودند؛ همه مى‌گفتند: ما به ايشان‌