درس چهل و چهارم‌ [1] تقيّد به آداب اسلامى‌

يكى از ويژگيهاى امام بزرگوار، تعبّد و تقيّد ايشان به احكام و آداب الهى است، حتى آن مواردى كه شايد- از نظر برخى افراد- پيش پا افتاده و بى‌اهميت باشد.

امام راحل عمرى را- حتى در همان ايام كسالت در بيمارستان در آن حالت درد و ناراحتى- موفق به خواندن نماز شب بودند. كسى در همان روزها از ايشان سؤال كرد: كجاى بدن شما درد مى‌كند، ايشان در جواب گفته بودند: سر تا پاى بدنم؛ با آن حال ايشان مقيّد بودند كه عمامه بر سر داشته باشند، «تحت الحنك» انداخته باشند، مستحبات را رعايت كنند و قرآن قرائت كنند.

اينها سطحى نيست بلكه به عمق مطلب توجه نمى‌شود. گاهى كه سر درد مختصرى براى انسان پيدا مى‌شود، نه تنها ديگر حال مطالعه نداشته، بلكه حتى حال خواندن يك آيه قرآن را هم ندارد، امّا در تصاويرى- كه بدون توجه امام بزرگوار از ايشان گرفته شده بود- مى‌بينيم در آن حالت درد و ضعف، قرآن مجيد را بر مى‌دارد و قرآن تلاوت مى‌كند.

در همين رابطه يكى از برادران كه اكثر اوقات در خدمت مرحوم امام بود، به من چيزى گفت كه مرا شگفت زده كرد. گفت: آيا شما مى‌دانيد امام در شبانه روز چند

[1]. اين درس در جلسه يكصد و نود درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.