درس سى و نهم‌ [1] تأثير درس اخلاق‌

هنگامى كه ما تازه طلبه شده بوديم، امام بزرگوار 1 در روزهاى جمعه، يك ساعت مانده به غروب در مدرس فيضيه- شبستان زير كتابخانه- سالها درس اخلاق مى‌فرمودند و علاوه بر طلاب و فضلا، عده‌اى از بازاريهاى آگاه، متدين و علاقه‌مند هم در درس ايشان شركت مى‌كردند. و عجيب اين است كه، مى‌بينيم كسانى كه در درس اخلاق امام حاضر بودند، هنوز از يك حالت خاصّى برخوردارند [2] همان تربيت‌ها و جلسات چند ساله، اينها را براى هميشه تربيت كرده است.

در زمان زعامت مرحوم آيت‌الله آقاى بروجردى (قدس) مدتى هم مرحوم آيت‌الله ميرزا على آقاى شيرازى (قدس)- كه ساكن اصفهان بودند و به مسائل دنيوى بى‌اعتنا بوده و توجه كامل به مسائل اخروى داشتند و شهيد مطهرى (ره) تعالى در بعضى از كتابهايشان از شخصيت اين مرد بزرگ تجليل زيادى مى‌كنند [3]- به قم تشريف‌

[1]. اين درس در جلسه سيصد و هشتاد وچهارم درس خارج اصول معظم له ايراد گرديده است.

[2]. عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): قَالَتِ الْحَوَارِيُّونَ لِعِيسَى: يَا رُوحَ اللَّهِ! مَنْ نُجَالِسُ؟ قَالَ مَنْ يُذَكِّرُكُمُ اللَّهَ رُؤْيَتُهُ وَ يَزِيدُ فِى عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ وَ يُرَغِّبُكُمْ فِى الْآخِرَهِ عَمَلُه. (كافى، ج 1، باب مجالسه العلماء وصحبتهم، ص 39) حواريين به عيسى على نبينا و آله و عليه السلام گفتند: يا روح اللَّه! با كه بنشينيم؟ فرمود: با كسى كه ديدارش شما را به ياد خداوند اندازد و سخنش دانش شما را زياد كند و كردارش شما را به آخرت تشويق كند.

[3]. سيرى در نهج البلاغه، ص 14 11.