2) خوددارى افراد از شرارت و آزار نسبت به يكديگر. 3) تعاون و كمك كردن و همصدا شدن بر خير و حق. دين و اعتقاد به مبدأ و معاد به نحو احسن سه اصل نامبرده را در جامعه عملى مى‌سازد. اولين فايده مهم دين براى جامعه ايجاد وحدت معنوى و اخوت و يگانگى ميان افراد جامعه است و نيز مؤثرترين وسيله براى الفت دادن دل‌ها به يكديگر است. خداوند در قرآن كريم مى‌فرمايد: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً (سوره آل عمران/ 103). يعنى: همه به ريسمان الهى چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت خدا را بر خود به ياد آريد كه شما با هم دشمن بوديد خدا دل‌هاى شما را با هم الفت داد و به نعمت خدا با هم برادر شديد.

فايده دوم دين براى جامعه اين است كه دين اذيت و آزار و شرارت مردم را از يكديگر مى‌گيرد يا لااقل كم مى‌كند، نيت شر و فساد را كه موجب بدبختى فرد و جامعه است محو و نابود