باطل است.

مسأله 459: اگر زن بگويد: حائضم يا از حيض پاك شده‌ام، بايد حرف او را قبول كرد.

مسأله 460: اگر زن در بين نماز حائض شود، نماز او باطل است.

مسأله 461: اگر زن در بين نماز شك كند كه حائض شده يا نه، به شك خود اعتنا نكند و نماز را ادامه دهد ولى اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز حائض شده نمازى كه خوانده باطل است.

مسأله 462: بعد از آن‌كه زن از خون حيض پاك شد، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى كه بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، غسل كند. و دستور آن مثل غسل جنابت است ولى غسل حيض مثل غسل جنابت كفايت از وضو نمى‌كند براى نماز پيش از غسل يا بعد از آن بايد وضو هم بگيرد و اگر پيش از غسل وضو بگيرد افضل است.

مسأله 463: بعد از آن كه زن از خون حيض، پاك شد، اگر چه غسل نكرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مى‌تواند با او جماع كند، ولى احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد. اما كارهاى ديگرى كه در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن، تا غسل نكند بر او حلال نمى‌شود.

مسأله 464: اگر آب براى غسل كافى نباشد ولى به اندازه‌اى باشد كه بتواند وضو بگيرد، بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد، و اگر به اندازه هيچ يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمّم كند، يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.

مسأله 465: نمازهاى يوميه‌اى كه زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد. ولى روزه‌هاى واجب را بايد قضا نمايد.

مسأله 466: هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى‌شود بايد فوراً نماز بخواند.

مسأله 467: اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بكند؛ مثلًا زنى كه مسافر نيست اگر اول ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مى‌شود كه به مقدار خواندن چهار