مسأله 449: اگر با همسر حائض خود جماع در قبل كند، بنابر احتياط واجب بايد كفاره بدهد و مقدار آن به ترتيب زير مى‌باشد: شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد اگر در قسمت اوّل آن، جماع كند، هيجده نخود طلا كفّاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوّم جماع كند، نه نخود طلا و اگر در قسمت سوّم جماع كند، چهار نخود و نيم بدهد. مثلًا زنى كه شش روز خون حيض مى‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اوّل و دوّم با او جماع كند هيجده نخود طلا بدهد و در شب يا روز سوّم و چهارم نه نخود و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.

مسأله 450: وطى در دُبُر زن حائض، كفاره ندارد.

مسأله 451: اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه مى‌خواهد به فقير بدهد فرق كرده باشد، بايد قيمت وقتى را كه مى‌خواهد به فقير بدهد حساب كنيد.

مسأله 452: اگر كسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوّم حيض، با زن خود جماع كند، بايد هر سه كفاره را كه روى هم سى و يك نخود و نيم مى‌شود بدهد.

مسأله 453: اگر انسان بعد از آن كه در حال حيض جماع كرده و كفاره آن را داده دوباره جماع كند بازهم بايد كفاره بدهد.

مسأله 454: اگر با زن حائض چند مرتبه جماع كند و در بين آنها كفاره ندهد احتياط واجب آن است كه براى هر جماع يك كفاره بدهد.

مسأله 455: اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد فوراً از او جدا شود و اگر جدا نشود بنابر احتياط واجب بايد كفاره بدهد.

مسأله 456: اگر مرد با زن حائض زنا كند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين كه عيال خود او است جماع نمايد، احتياط واجب آن است كه كفاره بدهد.

مسأله 457: كسى كه نمى‌تواند كفاره بدهد بنابر احتياط بايد به اندازه سير شدن يك فقير گرسنه: صدقه بدهد و اگر نمى‌تواند استغفار كند.

مسأله 458: طلاق دادن زن در حال حيض، به طورى كه در كتاب طلاق گفته مى‌شود