قتل: كشتن.

قتل نفس محترمه: كشتن كسى كه خونش از نظر شرعى محترم است و نبايد كشته شود.

قرائت: خواندن؛ خواندن حمد و سوره در نمازهاى يوميّه.

قروح: دُمَل‌ها؛ زخم‌هاى چركين.

قريب: نزديك به واقع و حقيقت.

قرينه: نشانه؛ علامت؛ همانند.

قسم: سوگند؛ سوگند به يكى از اسامى خداوند براى انجام امور پسنديده يا ترك ناپسند.

قصاص: كيفر؛ نوعى از مجازات است كه مشابه با جنايت انجام شده مى‌باشد، مثل اينكه شخصى كسى را عمداً بكشد او را خواهند كشت.

قصد اقامه: قصد مسافر به ماندن ده روز يا بيشتر در يك محل.

قصد انشاء: تصميم به ايجاد يك امر اعتبارى مانند بيع و شراء و غيره همراه با اداى كلمات مربوطه.

قصد وجه: در جايى كه مكلّف عمل را با حفظ وصف وجوب و يا استحباب انجام دهد، يعنى بگويد اين عمل واجب و يا اين عمل مستحب را انجام مى‌دهم.

قصد رجاء: در موردى است كه مكلّف عمل را به احتمال اينكه به خدا نزديك مى‌كند انجام مى‌دهد.

قصد قربت مطلقه: چنانچه مكلّف مى‌داند عملى مورد رضا و قرب خداست ولى نمى‌داند عنوان آن چيست، مثل اينكه مى‌داند گفتن اين جمله در نماز خوب است اما نمى‌داند استحباب خاص دارد يا به عنوان مطلق ذكر و يا دعا بايد خوانده شود.

قصد قربت: يعنى كارى را براى خدا انجام دادن.

قضا: بجا آوردن عملى كه در وقت خاص خود انجام نشده است بعد از آن وقت؛ قضاوت كردن.

قنوت: اطاعت؛ تواضع در برابر خدا؛ در ركعت دوم نماز پس از قرائت سوره‌ها، دست‌ها را در مقابل صورت قرار دادن و ذكر و دعا خواندن.

قوى: محكم (كنايه از فتوا)