آن نباشد بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت بول از او خارج شد بنابر احتياط واجب وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند. و نيز اگر مرضى دارد كه در بين نماز چند مرتبه غائط از او خارج مى‌شود، اگر براى او حرجى نيست بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت غائط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند.

مسأله 313: كسى كه غائط پى‌درپى از او خارج مى‌شود بايد مثل مسأله قبل عمل كند تا وقتى كه براى او حرجى باشد.

مسأله 314: به طورى كه نمى‌تواند هيچ مقدار از نماز خود را با وضوء بخواند، براى هر نماز يك وضو بگيرد و اگر بين دو نماز، قطره بولى از او خارج نشود مى‌تواند با يك وضو هر دو نماز را بخواند، و قطره‌هايى كه بين نماز خارج مى‌شود اشكال ندارد گرچه سزاوار است احتياط مراعات شود.

مسأله 315: كسى كه بول پى‌درپى از او خارج مى‌شود اگر نتواند هيچ مقدارى از نماز را با وضو بخواند مى‌تواند چند نماز را با يك وضو بخواند مگر اينكه اختياراً بول يا غائط كند يا چيز ديگرى كه وضو را باطل مى‌كند پيش آيد.

مسأله 316: اگر مرضى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن غائط خوددارى كنند عمل نمايد.

مسأله 317: كسى كه غائط پى‌درپى از او خارج مى‌شود، بايد براى هر نماز يك وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولى براى به جا آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد در صورتى كه آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد لازم نيست وضو بگيرد.

مسأله 318: كسى كه بول او قطره‌قطره مى‌ريزد بايد براى نماز به وسيله كيسه‌اى كه در آن، پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به جاهاى ديگر جلوگيرى مى‌كند، خود را حفظ نمايد. و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد و كيسه را هم بنابر احتياط واجب تطهير نمايد. و نيز كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد. و احتياط واجب آن است كه اگر حرجى نيست براى هر