احكام وضو

مسأله 304: كسى كه در كارهاى وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شك مى‌كند بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 305: اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه، بنا مى‌گذارد كه وضوى او باقى است، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر، وضوى او باطل است.

مسأله 306: كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.

مسأله 307: كسى كه مى‌داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده، مثلًا بول كرده، اگر نداند كه كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد و اگر بعد از نماز است بايد وضو بگيرد، و خوب است نمازى را كه خوانده دوباره بخواند.

مسأله 308: اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، چنانچه احتمال التفات در هنگام شروع نماز بدهد نماز او صحيح است، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.

مسأله 309: اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است و بايد وضو بگيرد، و نماز را بخواند.

مسأله 310: اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.

مسأله 311: اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره‌قطره مى‌ريزد يا نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند چنانچه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن وقت پيدا مى‌كند بايد نماز را در وقتى كه فرصت مى‌كند، بخواند و اگر وقت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه فرصت دارد فقط كارهاى واجب نماز را به جا آورد و كارهاى مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.

مسأله 312: اگر به مقدار وضو و نماز وقت پيدا نمى‌كند و در بين نماز چند دفعه بول از او خارج مى‌شود اگر براى او حرجى نيست يعنى سختى كه معمولًا تحمل نمى‌شود در