كه براى او آورده‌اند نجس است اشكال ندارد.

دوّم: كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است، مثلًا همسر انسان يا نوكر يا كلفت بگويد ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است نجس مى‌باشد.

سوّم: دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است، و اگر يك نفر عادل بگويد چيزى نجس است، اجتناب از آن بنابر احتياط لازم است.

مسأله 128: اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس بودن و پاك بودن چيزى را نداند، مثلًا نداند كه عرق جنب از حرام پاك است يا نه، بايد مسأله را بپرسد، ولى اگر با اين كه مسأله را مى‌داند، چيزى را شك كند پاك است يا نه، مثلًا شك كند آن چيز خون است يا نه، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان، پاك مى‌باشد.

مسأله 129: چيز نجسى كه انسان شك دارد پاك شده يا نه، نجس است، و چيز پاك را اگر شك كند نجس شده يا نه، پاك است. و اگر هم بتواند نجس بودن يا پاك بودن آن را بفهمد لازم نيست تحقيق كند.

مسأله 130: اگر بداند يكى از دو ظرف يا دو لباسى كه از هر دوى آنها استفاده مى‌كند نجس شده، و نداند كدام است، بايد از هر دو اجتناب كند، بلكه اگر مثلًا نمى‌داند لباس خودش نجس شده يا لباسى كه هيچ از آن استفاده نمى‌كند و مال ديگرى است، بازهم احتياط آن است كه از لباس خودش اجتناب نمايد.

راه نجس شدن چيزهاى پاك‌

مسأله 131: اگر چيز پاك به چيز نجس برسد و هر دو يا يكى از آنها به طورى تر باشد كه ترى يكى به ديگرى برسد، چيز پاك نجس مى‌شود، و اگر ترى به قدرى كم باشد كه به ديگرى نرسد، چيزى كه پاك بوده نجس نمى‌شود.

مسأله 132: اگر چيز پاكى به چيز نجس برسد و انسان شك كند كه هر دو يا يكى از آنها تر بوده يا نه، آن چيز پاك نجس نمى‌شود.

مسأله 133: دو چيزى كه انسان نمى‌داند كدام پاك و كدام نجس است اگر چيز پاكى با رطوبت به يكى از آنها برسد، نجس نمى‌شود.