آبى كه به دستور طبيب از جو مى‌گيرند و به آن ماء الشعير مى‌گويند پاك مى‌باشد.

11- عرق شتر نجاستخوار

مسأله 122: عرق شتر نجاستخوار، نجس است، ولى اگر حيوانات ديگر، نجاستخوار شوند از عرق آنها اجتناب لازم نيست.

عرق جنب از حرام‌

مسأله 123: عرق جنب از حرام، نجس نيست، ولى احتياط واجب آن است كه با بدن يا لباسى كه به آن آلوده شده، نماز نخوانند.

مسأله 124: اگر انسان در موقعى كه نزديكى با زن، حرام است (مثلًا در روزه ماه رمضان) با زن خود نزديكى كند بنا بر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد.

مسأله 125: اگر جنب از حرام نتواند غسل نمايد، و عوض غسل: تيمم نمايد بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد.

مسأله 126: اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند بنابر احتياط واجب، بايد از عرق خود در نماز اجتناب كند، ولى اگر اول با حلال خود نزديكى كند و بعد از حرام، جنب شود، واجب نيست از عرق خود اجتناب كند.

راه ثابت شدن نجاست‌

مسأله 127: نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى‌شود:

اوّل: خود انسان يقين كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد، مگر آن كه به واسطه گمان، اطمينانى كه مردم عادى آن را علم به حساب مى‌آورند حاصل شود، كه در اين صورت اجتناب لازم است.

بنابراين غذا خوردن در قهوه‌خانه و مهمانخانه‌هايى كه افراد لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمى‌كنند، در آنها غذا مى‌خورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذايى را