صحيح است و احتياط مستحب آن است كه دو سجده سهو بجا آورد و اگر بازگشت مستلزم زيادى ركن نشود بايد برگردد و جزء فراموش شده را بجا آورد و اعمال بعدى را بجا آورد و به احتياط مستحب براى هر جزئى كه اضافه كرده دو سجده سهو بجا آورد. اما اگر واجبى كه ترك شده مستقل نباشد بلكه در ضمن واجب ديگرى باشد مثل ذكر سجده در اين فرض اگر بعد از انجام واجب اصلى (سر برداشتن از سجده) يادش بيايد نمازش صحيح است و مستحب است دو سجده سهو بجا آورد.

مسأله 490: اگر سجده اوّل را به خيال اينكه سجده دوّم است يا سجده دوّم را به خيال اينكه سجده اوّل است بجا آورد نماز صحيح است و سجده اوّل او سجده اوّل و سجده دوّم او سجده دوّم حساب مى‌شود.

مُوالات‌

مسأله 491: انسان بايد نماز را با موالات بخواند يعنى كارهاى نماز مانند ركوع و سجود و تشهّد را پشت سرهم بجا آورد و چيزهائى را كه در نماز مى‌خواند به طورى كه معمول است پشت سر هم بخواند و اگر به قدرى بين آنها فاصله بيندازد كه نگويند نماز مى‌خواند نمازش باطل است گرچه به طور سهوى باشد.

مسأله 492: اگر در نماز عمداً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود نمازش باطل نمى‌شود، و اگر سهواً باشد چنانچه مشغول ركن بعد نشده باشد بايد آن حرفها يا كلمات را به طور معمول بخواند و اگر مشغول ركن بعد شده باشد، نمازش صحيح است مگر در تكبيرة الاحرام كه اگر فاصله بين كلمات آن به قدرى باشد كه از صورت تكبيرة الاحرام خارج شود نماز باطل است.

مسأله 493: طول دادن ركوع و سجود و قنوت و خواندن سوره‌هاى بزرگ، موالات را بهم نمى‌زند.

قنوت‌

مسأله 494: در تمام نمازهاى واجب و مستحب پيش از ركوع ركعت دوّم مستحب‌