سجود

مسأله 423: نمازگزار بايد در هر ركعت از نمازهاى واجب و مستحب بعد از ركوع دو سجده كند. و سجده آن است كه پيشانى و كف دو دست و سر دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد.

مسأله 424: دو سجده روى هم يك ركن است كه اگر كسى در نماز واجب عمداً يا از روى فراموشى هر دو را ترك كند، يا دو سجده ديگر به آنها اضافه نمايد، نمازش باطل است.

مسأله 425: اگر عمداً يك سجده كم يا زياد كند نماز باطل مى‌شود و اگر سهواً يك سجده كم كند حكم آن بعداً گفته خواهد شد.

مسأله 426: اگر پيشانى را عمداً يا سهواً به زمين نگذارد، سجده نكرده است. اگر چه جاهاى ديگر به زمين برسد ولى اگر پيشانى را به زمين بگذارد و سهواً جاهاى ديگر را به زمين نرساند، يا سهواً ذكر نگويد سجده صحيح است.

مسأله 427: در سجده هر ذكرى بگويد كافى است به شرط آنكه مقدار ذكر از سه مرتبه «سُبْحانَ اللَّه» يا يك مرتبه «سُبْحانَ ربّي الاعلى وَ بِحَمْدِهْ» كمتر نباشد و مستحب است «سُبْحانَ ربّي الاعلى وَ بِحَمْدِهْ» را سه يا پنج يا هفت مرتبه بگويد.

مسأله 428: در سجود بايد به مقدار ذكر واجب بدن آرام باشد و موقع گفتن ذكر مستحب هم بنابر احتياط اگر آن را به قصد ذكرى كه براى سجده دستور داده‌اند بگويد آرام بودن بدن لازم است.

مسأله 429: اگر پيش از آنكه پيشانى به زمين برسد و بدن آرام بگيرد عمداً ذكر سجده را بگويد يا پيش از تمام شدن ذكر عمداً سر از سجده بردارد نماز باطل است.

مسأله 430: اگر پيش از آنكه پيشانى به زمين برسد و بدن آرام گيرد سهواً ذكر سجده را بگويد و پيش از آنكه سر از سجده بردارد بفهمد اشتباه كرده بايد دوباره در حال آرام بودن، ذكر را بگويد.

مسأله 431: اگر بعد از آنكه سر از سجده برداشت بفهمد كه پيش از آرام گرفتن بدن،