مستحب آن است، موقعى خود را با اينها بپوشاند كه چيز ديگرى نداشته باشد.

مسأله 158: اگر غير از گل چيزى ندارد كه در نماز خود را بپوشاند گل ساتر نيست و مى‌تواند برهنه نماز بخواند. ولى احتياط مستحب جمع است يعنى يك بار به كيفيت برهنه نماز بخواند و يك بار با گل عورتين را بپوشاند و نماز بخواند.

مسأله 159: اگر چيزى ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا مى‌كند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد و اگر چيزى پيدا نكرد در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز بخواند.

مسأله 160: كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند اگر براى پوشانيدن خود حتّى برگ درخت و علف نداشته باشد و احتمال ندهد كه تا آخر وقت چيزى پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند در صورتى كه نامحرم او را مى‌بيند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند. و اگر كسى او را نمى‌بيند ايستاده نماز بخواند و جلو خود را با دست بپوشاند و در هر صورت، ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پائين‌تر مى‌آورد.

لباس نمازگزار

مسأله 161: لباس نمازگزار شش شرط دارد:

اوّل: آنكه پاك باشد.

دوّم: آنكه بنابر احتياط واجب مباح باشد.

سوّم: آن‌كه از اجزاء مردار نباشد.

چهارم: آنكه از حيوان حرام گوشت نباشد.

پنجم و ششم: آنكه اگر نمازگزار مرد است، لباس او ابريشم خالص و طلاباف نباشد. تفصيل اينها در مسائل آينده گفته مى‌شود.

شرط اوّل:

مسأله 162: لباس نمازگزار بايد پاك باشد و اگر كسى عمداً با بدن يا لباس نجس نماز