پوشانيدن بدن در نماز

مسأله 150: مرد بايد در حال نماز، (اگر چه كسى او را نمى‌بيند) عورتين خود را بپوشاند و بهتر است از ناف تا زانوها را بپوشاند.

مسأله 151: زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتّى سر و موى خود را بپوشاند ولى پوشاندن صورت به مقدارى كه در وضو شسته مى‌شود و دستها تا مچ و پاها تا مچ پا لازم نيست. امّا براى آنكه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقدارى از اطراف صورت و قدرى پائين‌تر از مچ را هم بپوشاند.

مسأله 152: موقعى كه انسان قضاى سجده فراموش شده يا تشهّد فراموش شده را به جا مى‌آورد بايد پوشش لازم را داشته باشد، بلكه بنابر احتياط در موقع سجده سهو هم، بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.

مسأله 153: براى زنان در حال نماز، پوشانيدن موهاى مصنوعى و زينت‌هاى پنهانى (مانند دستبند و گردن‌بند) و زينت صورت (مانند سرمه چشم) لازم نيست، امّا واجب است از نامحرم بپوشاند.

مسأله 154: اگر انسان عمداً، در نماز عورتش را نپوشاند نمازش باطل است بلكه اگر از روى ندانستن مسأله هم باشد بنابر احتياط واجب بايد نمازش را دوباره بخواند.

مسأله 155: اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيدا است بايد آن را بپوشاند و احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند. ولى اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز عورت او پيدا بوده نمازش صحيح است.

مسأله 156: اگر در حال ايستاده، لباسش عورت او را مى‌پوشاند ولى ممكن است در حال ديگر، مثلًا در حال ركوع و سجود نپوشاند. چنانچه موقعى كه عورت او پيدا مى‌شود به وسيله‌اى آن را بپوشاند نماز او صحيح است. ولى احتياط مستحب آن است كه با آن لباس نماز نخواند.

مسأله 157: انسان مى‌تواند در نماز خود را با علف و برگ بپوشاند ولى احتياط