همواره آن را محفوظ نگاه مى‌دارند. و در اين جا هم به همين گونه است؛ زيرا هر يك از اين دو شى‌ء نفيس پر اهمّيت، يعنى قرآن و اهل‌بيت عليهم السلام، معدن علوم لَدُنّى (خدادادى) و حكمت برين و احكام شرعى هستند. و براى همين است، كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر پيروى از آنان و تمسّك به آنان و فراگرفتن- علوم و معارف و حقايق- از آنان تأكيد ورزيده و فرمود: «سپاس خداى را كه حكمت را در ما اهل بيت- نه در نزد ديگران- قرار داد». و اهل‌بيت عليهم السلام با اين تأكيد پيامبر صلى الله عليه و آله از همه علماى اسلام جدا و ممتاز گشتند؛ زيرا خداوند هرگونه پليدى و جهل را از ساحتِ وجود آنان دور ساخت، و ايشان را به تطهير و مُنَزَّه داشتِ ربّانى، تطهير و مُنَزَّه داشت.

احاديثى كه درباره تأكيد بر پيروى اهل‌بيت و چنگ‌زدن به دامان آنان رسيده است، به اين موضوع نيز اشاره دارد، كه تا روز قيامت همواره فردى و امامى از اهل‌بيت هست كه شايسته پيروى و تمسّك است، مانند قرآن عزيز، كه تا قيامت باقى است و عامل هدايت است. [1]

چراغِ مرده كجا، شمع آفتاب كجا!

انسان موجودى است زنده امّا با ديگر موجودات زنده تفاوت گوهرى دارد، به حدّى كه نمى‌توان او را در رديف و رده حيوانات بر شمرد. همه حيوانات در جنس «حيوان» يعنى زنده جان، با يكديگر شريكند ولى هر كدام را فصلِ مميّزى است كه به موجب آن، از ديگر حيوانات جدا مى‌شود و نوع خاصّى به شمار

[1]. عبقاتُ الأنوار، ج 2 از مجلّد دوازدهم، صص 116 و 117.