و امّا تأثير دوّم در دراز مدت‌

واقع اين است كه اگر قيام خونين و شهادت آن شهيد بى‌بديل نبود، امروز از اسلام و آموزه‌هاى متعالى و معارف ناب و احكام نورانى آن نيز، خبرى نبود.

هم‌چنان كه در پيش‌گفته‌ها، به تكرار اشاره شد. بنى اميّه بر آن بودند كه به طور كلى آثار بعثت محمّد صلى الله عليه و آله را محو كنند و جاهليّت ابوسفيان و شرك قريش را دوباره برگردانند، و در راه وصول به اين هدف پليد خود، به هر جنايتى از تحريف حقايقِ دين گرفته، تا كشتنِ امام حسين عليه السلام و اسارت اهل بيت عليهم السلام او دست بزنند. و امّا شهادت فرزند پاك پيامبر صلى الله عليه و آله نه تنها به اسلام و دستاوردهاى بعثت، حيات دوباره بخشيد؛ بلكه جاودانگى اين حقايق والا را تضمين كرد و براى هميشه اسلام را از اسارتِ حكومت اموى و امويانِ طول تاريخ بِدَر آورد.

در حقيقت، قيام امام حسين عليه السلام و شهادت يارانش لطيف‌ترين نفحه الهى بود، كه در فضاى سرد و سنگين حكومت اموى وزيدن كرد، و جهان اسلام و دل‌هاى بندگان خدا را طراوت بخشيد. از اين رو، به حقّ، عاشورا، لطيف‌ترين و با طراوت‌ترين نفحه الهى و نسيم روحانى است، كه در طول قرن‌ها تا امروز،