مَنْ أَحَبَّ مِنْكُمْ أَنْ يَتَّبِعَنِي وَإلّا آخِرَ العَهْدِ.

هريك از شما دوست دارد كه به راهِ من باشد (همراه من با حسين عليه السلام بيايد)، بسيار مناسب و به موقع است و هر كه به راهِ من نيايد، بداند كه اين آخرين ديدار من با او، خواهد بود.

سپس گفت:

إِنِّي سَاحَدِّثُكُم حَدِيثَاً: غَزَوْنَا بِلَنْجَرْ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَينَا وَأَصَبْنَا غَنَائِمَ، فَقَالَ لَنَا سَلمَانُ البَاهِلّيُ: افَرَحْتُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيكُمْ وَاصَبْتُمْ مِنَ الْغَنَائِم؟ فَقُلنَا: نَعْم؛ فَقَالَ لَنَا: اذَا ادْرَكْتُمْ شَبَابَ آلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله فَكُونُوا اشدَّ فَرَحاً بِقِتالِكُمْ مَعَهُمْ مِنْكُم بِمَا اصَبْتُمْ مِنَ الغَنَائِمْ، فَامّا أنَا فَانّي اسْتَودِعُكُم اللَّهِ، قَالَ: ثُمَّ وَاللَّهِ مَازَالَ فِي اوّلِ القَومِ حَتّى‌ قُتِلَ». [1]

رازى در دل دارم كه ناگزير براى شما بازگو مى‌كنم در «بلنجر» در نبردِ با كافران، به يارى خداوند بر آنان پيروز شديم و غنيمت‌هاى بسيارى به دست آورديم. سلمان باهلى‌ [2] گفت: آيا از اين كه در اين جنگ پيروز شده و غنيمت بسيار به دست آورده‌ايد، شاد و مسروريد؟ گفتيم: آرى. گفت: آينده‌اى در پيش رو داريد كه در كنار جوانان خاندانِ محمّد صلى الله عليه و آله در راه هدفِ بزرگترى با دشمن مى‌جنگيد و غنيمت‌هاى بسيار نصيب‌تان خواهد شد و شادمانى و سرورتان بسى بيش‌تر خواهد بود. آن گاه زهير پس از افشاى اين راز، به همراهانش گفت: «من اكنون از شما جدا مى‌شوم و شما را

[1]. تاريخ طبرى، ج 3، ص 302.

[2]. ابن اثير در كامل ج 3، ص 151 و مفيد در ارشاد ج 2، ص 73، گفته‌اند: مقصود از سلمان، در سخن زهير، سلمان فارسى است.