پندار بعضى از نويسندگان است كه از يك قرن قبل به بهانه وحدت جامعه اسلامى، خواندن زيارت عاشورا را دامن زدن به اختلاف بين شيعه و سنى دانسته و درصدد برآمده‌اند كه از راه ضعف سند، آن را از اعتبار ساقط نمايند. در مجموع حجيت و اعتبار اين زيارت مقدس و شريف با ده روش به اثبات مى‌رسد، اين روشها عبارتند از:

1- روش روايى و رجالى، استفاده از شيوه رجالى و اثبات اعتبار آحاد راويان سند كه ميان متأخرين مرسوم است.

2- اثبات اعتبار متن از راه قرائن مفيد علم يا اطمينان به صدور متن از معصوم كه بين قدماى اصحاب مرسوم بوده است.

3- اثبات اعتبار از راه قاعده تسامح در مستحبات كه پشتوانه آن احاديث صحيحه مى‌باشد. مرحوم ملا حبيب الله كاشانى و بعضى ديگر اين راه را برگزيده‌اند.

4- اثبات اعتبار توسط اجماع قولى و عملى فقهاى اماميه و سيره متشرعه.

5- اثبات اعتبار از راه علوّ متن.

6- اثبات اعتبار از طريق بركات و ثمرات مرتّب بر خواندن اين زيارت، كه آن را برهان أنّ مى‌نامند. [1]

7- اثبات اعتبار به وسيله اسناد تاريخى.

[1]- مرحوم آيت الله حائرى بعد از آن‌كه خواندن اين زيارت را براى رفع وبا از شيعيان سامرا نقل كرد، فرمود: اين ثمره از دلايل محكم حقانيت مذهب جعفري و صحت شفاعت و اعتلاى زيارت عاشورا است، و خود يكى از كرامات سيد فشاركى است كه مى گويد: «من ضمانت مى‌كنم هركس اين زيارت را بخواند به وبا گرفتار نشود». ضمانت مذكور دليل اطلاع ايشان بر غيبى از غيوب است و شايد به واسطة خليفة الله فى ارضه باشد. تفصيل خواهد آمد.