اسم الکتاب : آئين كيفرى اسلام المؤلف : ترابى شهرضايى، اكبر الجزء : 1 صفحة : 370
كجاى
او مىزنند؟ امام عليه السلام فرمود: به گردنش.
از
سؤال جميل استفاده مىشود كه او مىدانسته بايد شمشيرى به زانى زد، اما محل ضرب
برايش مجهول بوده است.
2-
وعن أحمد بن محمّد، عن عليّ بن الحسن، عن عليّ بن أسباط، عن الحكم بن مسكين، عن
جميل بن درّاج، قال: قلت لأبي عبداللَّه عليه السلام: أين يضرب الّذي يأتي ذات
محرم بالسيف؟ أين هذه الضربة؟ قال: تضرب عنقه أو قال: تضرب رقبته. [1] 3- وعنهم، عن سهل، عن عليّ بن أسباط،
عن الحكم بن مسكين، عن جميل بن درّاج، قال: قلت لأبي عبداللَّه عليه السلام: أين
يضرب هذه الضربة؟ يعني من أتى ذات محرم؟ قال: تضرب عنقه، أو قال: رقبته. [2] اين دو روايت مانند روايت اوّل است؛
در هر سه روايت، «حكم بن مسكين» مطلب را از جميل نقل كرده است؛ جاى تعجّب است كه
صاحب وسائل آنها را جداگانه آورده با آنكه مفادش متّحد است؛ و حديث چهارمى نيز
از جميل مىآورد كه مانند سه روايت گذشته است. يكى از اشكالاتى كه مرحوم آيت
اللَّه بروجردى بر صاحب وسائل الشيعه رحمه الله داشت همين بود كه يك روايت و يك
مطلب را به طور مكرّر و مستقلّ نقل مىكند، به گونهاى كه انسان خيال مىكند آنها
چند روايت جداگانه است.
عنوان
دوم: در اين روايتها آمده است:
1-
محمّد بن يعقوب، عن عليّ بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن محبوب، عن أبي أيّوب، قال:
سمعت ابن بكير بن أعين يروي عن أحدهما عليهما السلام قال: من زنى بذات محرم حتّى
يواقعها ضرب ضربة بالسيف أخذت منه ما أخذت.
[1]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 385، باب 19 از
ابواب حدّ زنا، ح 3.