مقدمه ناشر

بسم‌الله الرحمن الرحيم‌

نمايش تصوير

الحمدلله ربّ العالمين والصلوة والسلام على خير المرسلين محّمد (ص)

واللعن على أعدائهم إلى قيام يوم الدين‌

قال رسول الله (ص): «

الولد للوالد ريحانة من الله قسّمها بين عباده‌

». [1] به مدلول كلام الملوك ملاك الكلام، سخن بزرگى همچو رسول خدا (ص) كه‌ وَمَا يَنطِقُ عَنِ لْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ يُوحَى‌ [2] جاى تأمّل فراوان دارد؛ دريايى از معرفت است كه هيچ غواصّى به قعر آن نرسيده؛ چرا كه سخن او متكى به وحى بوده، و از ذات لايزال خداوندى نشأت گرفته است؛ ذاتى كه هيچ‌گونه حدّ و حصرى در آن متصوّر نيست.

ولى به مدلول «ما لا يدرك كلّه لا يترك كلّه»، آب دريا را اگر نتوان كشيد پس به قدر تشنگى بايد چشيد، آنچه از اين روايت موجز و پر معنى نظر اين قاصر بى‌بضاعت را جلب كرده و به خود مشغول ساخته است، مطرح مى‌نمايم. اگرچه به يقين، با عمق معنى، فاصله از ثرى تا ثريّا است. چه بايد كرد؟ هر كس به قدر

[1]. ابن فهد حلّى، عدّة الداعى ونجاح الساعى، ص 86.

[2]. نجم، 3 و 4.