اما زوجه اگر داراى فرزند از همسرش باشد همچنين [مانند زوج‌] ارث مى‌برد و اگر داراى فرزند از همسرش نباشد مشهور اين است كه وى از ذات زمين چيزى ارث نمى‌برد و به او قيمت آلات و ابنيه و نخل و شجر اعطاء مى‌شود.

و نيز علامه (رحمه الله) در «ارشاد الاذهان» مى‌فرمايد:

«و ذات الولد من زوجها ترث منه من جميع تركته، فإن لم يكن لها منه ولد لم ترث من رقبة الأرض شيئاً، و أعطيت حصتها من قيمة الآلات و الأبنية و النخل و الشجر على رأى» [1] و زوجه‌اى كه از همسرش داراى فرزند شده است از همه‌ى ما ترك شوهرش ارث مى‌برد و اگر زوجه از همسرش فرزند نداشته باشد از نفس زمين چيزى ارث نمى‌برد و حصه او از قيمت آلات و ابنيه و نخل و درخت بنابر نظرى پرداخت مى‌شود.

همچنين شهيد اول (رحمه الله) در «الدروس الشرعية فى فقه الامامية» مى‌فرمايد:

«الثالث: لو خلت الزوجة عن ولدلم ترث من رقبة الأرض شيئاً، و تعطى قيمة الآلات و الأبنية و الشجر» [2] سوم: اگر زوجه از شوهرش فرزند نداشته باشد از نفس زمين چيزى را ارث نمى‌برد و قيمت آلات و ابنيه و درخت را به او اعطا مى‌كنند.

نتيجه‌ى اقوال متقدّمين و متأخّرين‌

با احصاء انظار فقهاءدر نزاع دوم، به اين نتيجه مى‌رسيم كه: «بين نظر متقدّمين و متأخّرين در اين زمينه فرق وجود دارد»؛ از اين رو، و بر اساس نظر فقهاء، به تفكيك زير رهنمون مى‌گرديم:

1. فقهاى متقدّم: اين بزرگان به دو مجموعه‌ى اكثريّت و اقليّت تقسيم مى‌شوند:

- مجموعه‌ى اكثريّت: اين جمع، شامل «هفت» نفراز فقهاء

[1]. ر. ك. به: ارشاد الاذهان الى احكام الايمان، علامه حلى (رحمه الله)، ج 2 ص 12

[2] ر. ك. به: الدروس الشرعية فى فقه الامامية، شهيد اول (رحمه الله)، ج 2 ص 358.