نكته اول:

تا اينجا با ذيل آيه شريفه حرمت را براى مرد اثبات كرديم، اما زن چطور؟ آيا اين قسمت از آيه دلالت دارد كه بر زن نيز حرام است منى مرد اجنبى را در رحمش قرار دهد؟

پاسخ آن است كه بر اساس قاعده اشتراك تكاليف بين زن و مرد، اين قسمت آيه حكم زن را نيز مشخص مى‌كند، بدين بيان كه زن نيز تنها مجاز است فرج خود را در اختيار شوهرش قرار دهد و اگر وراء آن كارى انجام داد، مرتكب حرام شده است. بدين ترتيب مورد بحث ما نيز كه تلقيح نطفه در رحم زن اجنبيّه است شامل آن شده و بر زن حرام است كه اجازه دهد نطفه غير شوهرش در رحم او وارد شود.

پس اگر در شكل دوّم تلقيح، مرد خودش از غير زنا، نطفه‌اش را در اختيار زن اجنبيّه قرار داد، دو حرام واقع خواهد شد؛ يكى مربوط به مرد است و ديگرى مربوط به زن.

شاهد بر اشتراك تكليف زن و مرد، آيه ديگرى در سوره احزاب است كه مى‌فرمايد: «إنّ المسلمين والمسلمات والمؤمنين والمؤمنات» تا آنجا كه مى‌فرمايد: «والحافظين فروجهم والحافظات» [1]. در اين آيه شريفه حفظ فرج را، هم براى زن و هم مرد، در كنار يكديگر ذكر كرده است.

اما اگر كسى قاعده اشتراك را قبول نكرد و گفت اين آيه مختصّ به مردان است، با آن بيانى كه در تقريب استدلال ارائه كرديم، مى‌توان از آيه استفاده كرد كه بر مرد حرام است نطفه خود را براى انجام عمل تلقيح، در اختيار زن اجنبيّه قرار دهد.

[1]. الانبياء (21): 82.