نتيجه:

با توجّه به مناقشه‌اى كه در استدلال به روايت كرديم، نتيجه مى‌گيريم كه اين روايت نمى‌تواند حرمت شكل دوم تلقيح- يعنى تلقيح ميان نطفه مرد اجنبى و زن اجنبيّه-/ را اثبات كند، به خصوص در آنجا كه اين تلقيح با اراده و خواست مرد صورت نگرفته باشد.

روايت دوم‌

روايتى است كه مرحوم شيخ صدوق در دو موضع از كتاب من لايحضره الفقيه، و نيز در خصال نقل فرموده است و متن آن مطابق نقل خصال چنين است:

حدّثنا محمّد بن الحسن رضي اللّه عنه، قال: حدّثنا سعد بن عبد اللّه عن القاسم بن محمّد، عن سليمان بن داود، قال:

سمعت غير واحد من أصحابنا يروي عن أبي عبد اللّه عليه السلام أنّه قال: قال النبي صلى الله عليه و آله: لَنْ يَعْمَلَ ابْنُ آدَمَ عَمَلًا أَعْظَمَ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مِنْ رَجُلٍ قَتَلَ نَبِيّاً أَوْ إِمَاماً أَوْ هَدَمَ الْكَعْبَةَ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قِبْلَةً لِعِبَادِهِ أَوْ أَفْرَغَ مَاءَهُ فِي امْرَأَةٍ حَرَاماً. [1]

امام صادق عليه السلام از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل كردند كه فرمود:

چهار عمل است كه انسان عملى كه از نظر عذاب و بدى بالاتر از اين‌ها باشد، انجام نمى‌دهد؛ اول: كسى كه پيامبرى را به قتل برساند. دوم: كسى كه امامى را به قتل برساند. سوم:

[1]. الخصال 1: 120، حديث 109، الفقيه 3: 559، حديث 4921، الفقيه 4: 20، حديث 4977.