الفرج
شديد و منه يكون الولد و نحن نحتاط». اين كلام درست به عكس تقيّه است، زيرا اگر
بنا بر تقيّه بود، اقتضا مىكرد كه امام بفرمايند: اين طلاق صحيح است و مىتوانى
با آن زن ازدواج كنى.
بنا
بر اين، با اين بيان و با توجه به قرائنى كه در سؤال و جواب داريم، نتيجه آن
مىشود كه در كلام امام عليه السلام احتياط امرى ارشادى است، نه مولوى.
روايت
دوم:
صحيحه
علاء بن سيابه
اين
روايت و ترجمه آن را با تفصيلى كه دارد، در زير بيان مىكنيم.