شكل سوّم: تلقيح ميان مرد و زن بيگانه- صورت دوّم‌

اين فرض در جايى مطرح مى‌شود كه علّت نازايى از زن بوده و او قادر به تخمك‌گذارى نيست، از اين روى نطفه شوهر او را با تخمك زنى ديگر تلقيح مى‌كنند.

تفاوت آن با شكل دوّم‌

چنان كه در آغاز شكل دوّم نيز اشاره شد، اين شكل و شكل دوّم در اين كه بين اسپرم مرد و تخمك زنى اجنبى لقاح صورت گرفته است، تا حدودى مشتركند، امّا دو وجه باعث شده كه اين شكل را به طور مستقل ذكر كرده و حكم آن را مورد بررسى قرار دهيم.

وجه نخست: علّت نازايى است.

چنان كه گفتيم: علت نازايى و تلقيح در شكل دوم شوهر بود، امّا در شكل سوّم، علّت نازايى زن است. نتيجه اينكه ممكن است گفته شود فرزند متكوّن از تلقيح در شكل دوّم را به زن مى‌دهند، امّا فرزندى كه از شكل سوّم به دنيا مى‌آيد را به صاحب نطفه مى‌دهند. از اين روى اين امر مسائل حقوقى متفاوتى را به دنبال خواهد داشت كه در جاى خود قابل طرح است.