از جمله كساني كه نص امامت امام على بن موسى الرضا عليه السلام را از پدرش روايت كرده است و به وسيله اين نص، از سوى آن بزرگوار بر امامت فرزندش اشاره شده است، از خواص و افراد مورد وثوق و از اهل پرهيزكارى و علم و فقه از شيعيان اوست: داود بن كثير رقى و محمّد بن اسحاق بن عما و على بن يقطين و نعيم قابوسى و حسين بن مختار و زياد بن مروان و مخزومى و داود بن سليمان و نصر بن قابوس و داود بن زربى و يزيد بن سليط و محمّد بن سنان.

از جمله ديگر چيزهايى كه بر توثيق محمّد بن سنان دلالت دارد: نقل روايت از او توسط ابن قولويه در كامل الزيارات‌ [1]، و توثيق او توسط شيخ حر عاملى صاحب وسائل الشيعة و سيد ابن طاووس است‌ [2].

نتيجه اين مى‌شود كه محمّد بن سنان كسى است كه هم جرح دارد و هم تعديل.

در جايى كه يك راوى هم جرح و هم تعديل داشته باشد، پنج ديدگاه درميان علماى درايه مطرح است، كه از آن ميان، آنچه مطابق با تحقيق مى‌باشد آن است كه اين جرح و تعديل با هم تعارض مى‌كنند و هيچ كدام براى ما اعتبار نخواهند داشت، پس آن راوى مثل كسى مى‌شود كه هيچ جرح يا تعديلى در مورد او وارد نشده است. پس بر طبق نظر مشهور، سند روايتى كه راوى آن چنين باشد، ضعيف خواهد بود.

[1]. كامل الزيارات: 11، الباب الأول.

[2]. ر. ك: منتهى المقال 6: 65.