3. تعصبات ناروا

يكى از علل بدعت گذارى در دين تعصب هاى ناروا نسبت به رسوم آبا و اجدادى و محيطى است كه انسان در آن پرورش مى يابد. علاقه شديد نسبت به اين امور چه بسا انسان را از درك اسلام واقعى دور كرده و باطل را جايگزين حق مى سازد.

تاريخ مى نويسد: مردم طائف نمايندگانى حضور پيامبر فرستادند تا آمادگى آنان را براى پذيرش اسلام به رسول خدا اعلام دارند، ولى اسلام خود را مشروط بر سه چيز كردند:

1. ربا را بر آنان حلال كند.

2. نزديكى با زنان آلوده جايز باشد.

3. بت خانه هاى آنان تا سه سال سرپا باشد.

هنگامى كه پيامبر از شروط پيشنهادى آنان آگاه شد، سخت برآشفت و همه آنها را بدون استثنا رد كرد.[1]

اگر مردم طائف مسلمانانى واقعى بودند، لازم بود در برابر حكم خدا سر تسليم فرود بياورند، نه اين كه منافع مادى و هواهاى نفسانى خود را بر تشريع الهى مقدم سازند. بديهى است انگيزه هاى گوناگونى آنان را وادار به اين درخواست ها كرده بود; واز آن ميان، انگيزه پيشنهادشان براى دوام بتخانه، جز تعصب، چيز ديگر نبود.

علل سه گانه فوق و نظاير آن، ريشه بروز بدعت ها در اجتماع بوده و در