كه 48 ميل يا بيشتر، دور از مكه زندگى مى كند. كسى كه موظف به انجام حج تمتع است، بايستى پس از انجام وظايف عمره، از حال اِحرام بيرون آيد و در اين حال، همه محرّمات احرام نيز، جز صيد، براى او حلال مى شود، آنگاه روز نهم براى انجام وظيفه حج مجدداً مُحْرِم مى شود.

تاريخ مى نويسد:در عصر رسول خدا يكى از صحابه پيامبر از اين نوع حج استقبال نكرد، زيرا براى او خوشايند نبود كه زائر خانه خدا، بين احرام عُمره و احرام حج، از لذايذ جنسى بهره بگيرد و يا در حالى كه آب غسل از سر و صورت او مى ريزد براى حج محُرم شود! از همين رو آنگاه كه به خلافت رسيد مسلمانان را از انجام فريضه مذكور نهى كرد[1]، در حاليكه اين امر، مخالفت با فرمان خدا و رسول بوده و بدعتى در دين محسوب مى شد كه جز پيروى از تمايلات درونى انگيزه اى نداشت، ولى خوشبختانه اين نوع تحريم، اثر موقت داشت و اكنون قاطبه اهل سنت، حج تمتع را بسان شيعه انجام مى دهند.

2. مالك ـ پيشواى فرقه مالكيه ـ نقل مى كند:«مؤذن نزد عمر بن الخطاب آمد، تا او را از ( دخول وقت) نماز صبح آگاه سازد چون خليفه را در خواب يافت براى بيدار كردن او گفت:" الصلاة خير من النوم": نماز بهتر از خواب است. خليفه از اين جمله خوشش آمد و گفت: "آن را در بانگ اذان صبح قرار دهيد"».[2]