اسم الکتاب : وهابيت، مبانى فكرى و كارنامه عملى المؤلف : سبحانى، شیخ جعفر الجزء : 1 صفحة : 415
اُمّ ايمن نيز در سوگ آن حضرت مى گويد:
عين جودى فانّ بذلك لِلدّمـ *** ـع شفاء فاكثرى من بكاء
بدموع غزيرة منك حتّى *** يقضى اللّه فيك خير القضاء
اى ديده! اشك ريز كه اين اشك شفا است پس بسيار گريان باش.
اشك فراوان ريز تا هنگامى كه خدا درباره تو بهترين حكم را بنمايد.
در جريان جنگ اُحُد، عمه جابرابن عبداللّه بر برادر خود، عبداللّه ابن عمر مى گريست.
جابر گفت: من مى گريم و مردم مرا از گريه نهى مى كنند، اما رسول اللّه(صلى الله عليه وآله وسلم)مرا نهى نمى كند. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: در سوگ او، هم بگرييد]زيرا عزيزى را از دست داده ايد [و هم نگرييد،]زيرا [قسم به خدا، تا وقتى كه او را به خاك سپرديد، ملائكه با بالهاى خود بر او سايه افكنده بودند».[1]
البته بر طبق روايتى كه از عمر ابن خطّاب و عبداللّه ابن عمر رسيده است، پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرموده اند: