اسرار، مطالعه و بررسى كند و درباره آنها به فكر وانديشه بپردازد. زيرا تفكر در آفرينش، از خصوصيات افراد با ايمان است و قرآن در دعوت به تفكر مى فرمايد:

(قُلِ انْظُرُوا ماذا فِي السَّموات وَالأَرْض).[1]

«بگو بنگريد كه در آسمانها و زمين چيست؟».

و در آيه ديگر مى فرمايد:

(الَّذينَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّموات وَالأَرض رَبّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النّار).[2]

« آنان كه در آفرينش زمين و آسمان مى انديشند و مى گويند پروردگارا (اين كاخ آفرينش را) بى هدف نيافريده اى».

قرآن، به خورشيد و ماه و روز و شب سوگند ياد كرده، و مى فرمايد:

(وَالشَّمْسِ وَضُحاها * وَالْقَمَرِ إِذا تَلاها * وَالنّهارِ إِذا جَلاّها * وَاللَّيْلِ إِذا يَغْشاها * وَالسَّماء وَما بَناها * وَالأَرْض وَما طَحاها).[3]

«سوگند به خورشيد و تابندگى آن، و سوگند به ماه چون در پى خورشيد رود، و سوگند به روز آنگاه كه زمين را روشن گرداند،و سوگند به شب چون بر آن پرده بپوشاند، و سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت، و سوگند به زمين و آن كس كه آن را بگسترانيد».

مقصود از اين سوگندها، تحريك انسانهاى متفكر به انديشيدن در آيات الهى است تا از اين طريق به اساس ايمان و نگرش توحيدى خويش، استحكام و استوارى بخشند.