(وَ لَقَدْآتَيْنا مُوسى تِسْعَ آيات بَيِّنات فَسْئَلْ بَنِي إِسرائيلَ إِذْ جاءَهُمْ فَقالَ لَهُ فِرْعَونُ إِنِّي لاظنُّكَ يا مُوسى مَسْحُوراً). [1]

«ما به موسى نُه معجزه داده ايم، از فرزندان اسرائيل سؤال كن موقعى كه موسى به سوى آنان بازگشت فرعون به او گفت من ترا جادو زده مى پندارم».

در اين آيه سخن از خود بنى اسرائيل است، نه گروه علما و افرادى كه كتاب مى خوانند.و هرگز ما حق نداريم كه بى جهت آيه سوم را نيز تأويل كنيم.

ثانياً: آيه نخست حاكى است كه مقصود سؤال از تمام پيامبران پيشين مانند نوح و ابراهيم و ... است، در حالى كه آيه دوم مربوط به دانشمندان يهود و نصارى است، كه مى توانند با مراجعه به كتب خود (عهدين)، سؤال پيامبر را پاسخ بگويند و آنچه خدا به پيامبران آنها دستور داده است در اختيار پيامبر ما و امت بگذارند. در اين صورت وجهى ندارد كه ما مفهوم وسيع آيه نخست را در محدوده علماى اهل كتاب يعنى يهود و نصارى (كه پيوند آنها تنها با پيامبران خود باقى بود نه با پيامبران ديگر)، منحصر كنيم.

ثالثاً: آيه مورد بحث، در سوره زخرف است و اين سوره (به اتفاق مفسران و به گواهى مضمون آن) از سوره هاى مكى است،و در محيط مكه از علما و دانشمندان اهل كتاب و يا گروه مؤمن به آنان، خبر چشم گيرى نبود كه پيامبر به آنان مراجعه كند.