دانست، واتفاقاً برخى از محدثان از اهل سنت آن را منسوخ دانسته اند، مثلاً: ترمذى ناقل حديث مى گويد: اين حديث مربوط به دوران پيش از تجويز زيارت قبور است ووقتى پيامبر زيارت قبور را بر همگان تجويز كردن زن و مرد در برابر آن يكسان گشته اند.[1]

قرطبى مى گويد: اين حديث مربوط به زنانى است كه بيشتر وقت خود را در قبرستانها بكار برده و از اين طريق حقوق شوهر خود را پايمال مى سازند به شهادت اين كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)واژه «زوّارات» بكار برده و همگان مى دانيم كه اين واژه صيغه مبالغه است.

2. ابن ماجه از على بن ابى طالب (عليه السلام)نقل مى كند: پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)بيرون آمد و زنانى را نشسته مشاهده كرد، پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: براى چه نشسته ايد؟ گفتند: منتظر جنازه هستيم.

فرمود: غسل خواهيد داد؟

گفتند: نه.

فرمود: حمل خواهيد كرد؟

گفتند: نه.

فرمود: آن را وارد قبر خواهيد كرد؟

گفتند: نه.

فرمود: برگرديد، گناه كارانيد نه دارندگان پاداش.[2]

پاسخ

اين حديث از نظر سند و دلالت قابل استدلال نيست، زيرا در سند آن،