حديث را چنين آورده است: آن زن پيامبر را نشناخت و به او اعتراض كرد و گفت: تو با مصيبت من چه كار دارى. در اين هنگام زنى كه در كنار او بود به او گفت: اين مرد را شناختى؟ او پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)بود.

آن زن براى جبران كار خود، به خانه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)رفت و به ايشان عرض كرد: اى رسول گرامى، ببخشيد من شما را نشناختم.

پيامبر به او فرمود: بردبارى در مصيبت نخست، شايسته است.[1]

هرگاه زيارت قبر عزيزان حرام بود پيامبر به جاى دستور صبر، آشكارا به او مى گفت: كار تو حرام است در حالى كه دستور به صبر در مصيبت داد نه دورى از قبر.

پاسخ به دو پرسش

گروهى زيارت را بر زنان تحريم كرده و با دو حديث ياد شده در زير استدلال مى كنند:

1. لعن اللّه زوارات القبور.[2]

«خدا زنان زائر قبور را از رحمتش دور كند».

پاسخ

اين حديث فاقد شرط لازم بر استدلال است، زيرا به دلايل پيشين بايد آن را منسوخ