آيا شجره نظام اسلامى كه خون هاى پاك به پاى آن ريخته شده بود ـ به اندازه يك شركت تجارى، يا يك دانشگاه ارزش نداشت كه مؤسس براى بقاء جدّاً بينديشد؟

فقدان تجربه در گزينش خليفه

واگذارى كار خلافت به امت در كنار چنين خطرى، در صورتى عقلايى شمرده مى شود كه آ نان در اين مورد تجربه داشته باشند، تا پس از رحلت پيامبر از تجارب خود بهره گرفته و شايسته ترين فرد را برگزينند، در حالى كه امت، براى نخستين بار بود كه مى خواست اين موضوع را تجربه كند.

پيامبر، جامعه خود را بهتر از ديگران مى شناخت او با چشم خود ديد كه در مورد نصب «حجراسود» بر جاى خويش، نزديك بود جنگ داخلى درگيرد و هر قبيله اى خواهان نصب آن به دست شيخ قبيله خود بود تا اين كه امين قريش (پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)) در آن روز غائله را به نحوى خاموش ساخت.[1]

جايى كه يك چنين موضوع كوچك اين همه اختلاف انگيز باشد، مسأله خلافت كه سرورى بر تمام مسلمانان است، بيشترين اختلاف را پديد خواهد آورد.