انجام كارها وانهاده ايم در حالى كه وانهادگى در افعال ملازم با وانهادگى در ذات است.

زيرا طينت و ذات ما با ملكاتى به هم آميخته است و اين ملكات در ما بر اثر يك رشته كارهاى پياپى پديد آمده است.

6. انديشه تفويض، شرك خفى است

انديشه اين كه كارهاى ما به خود ما سپرده شده است و ما در فعاليت هاى زندگى و يا علمى بى نياز از خدا هستيم، پديد آرنده شرك خفى است، زيرا مفاد تفويض اين است كه ما در ذات خود نيازمند بوده ولى در مقام فعل خالق مستقلى هستيم. و اعتقاد به دو خالق يكى خالق انسان و جهان و ديگرى خالق افعال انسان، نوعى ثنويّت و دوگانه گرايى است.

اصولاً اگر كسى مقام معلول را نسبت به علّت در نظر بگيرد به شرط اين كه از علت، علت الهى را كه پديد آرنده از عدم است در نظر بگيرد نمى تواند كلمه وانهادگى را به زبان بياورد. انسان ممكن بسان يك بيابان خشك و سوزانى است كه اگر بخواهيم نقطه اى از آن را، مرطوب نگه داريم بايد پيوسته قطرات آب بر آن بچكد و انقطاع قطره مايه خشكى و جفاف خواهد بود.

ممكن از آن جا كه در حدّ ذات فاقد هر نوع كمال و هستى است پيوسته بايد از عالم بالا دريافت فيض كند تا به هستى خود