اراده، مايعات حياتى بدن را بر طبق احتياجات محيط، به نقطه اى از بدن رانده، و سبب تشكيل اعضاى جديد گردند.

در جاى ديگر مى گويد: تغييرات در شرايط زندگى، براى جانوران، احتياجات زندگى به وجود مى آورد، و اگر احتياجات دائم ثابت باشد، جانور به ناچار عادات تازه پيدا مى كند، مثلا:

1. اجداد زرافه روزى مجبور گشتند، در ناحيه اى فاقد علف زندگى كنند، به ناچار از برگ هاى درختان، سد جوع كردند، و براى تأمين اين منظور، كوشش داشتند كه حتى المقدور، سر خود را به برگ هاى درختان نزديك سازند، در نتيجه اين كوشش دائم، گردن آن ها درازتر گرديد. ادامه كوشش مذكور، در نسل هاى متمادى، رفته رفته گردن زرافه را درازتر ساخته، و به صورتى درآورده است كه امروز مى توانند سر خود را به ارتفاع شش مترى بلند كرده، به سهولت از برگ درختان تغذيه بنمايند.

2. دراز شدن زبان مارها، و مارمولك ها براى اين است كه چشم آن ها در پهلو و يا در قسمت فوقانى سر قرار گرفته و نمى توانند براى رؤيت اشيايى كه در جلو قرار دارند، از آن ها استفاده كنند.

3. پيدايش پرده بين انگشتان پرندگانى كه در آب زندگى و از جانوران آبى تغذيه مى كنند بدين طريق است، كه آنان روزى مجبور شده اند كه غذاى خود را در آب جستجو كنند، در نتيجه كوششى كه براى دور كردن انگشتان پا از هم و به منظور عمل شناورى مبذول داشته اند، پرده موجود بين انگشتان آن ها، اندكى انبساط حاصل كرده، بر اثر تكرار اين كوشش، در طى نسل هاى متمادى تدريجاً پرده بين انگشتان پهن تر شده، و به صورتى درآمده كه امروز در پاى «غاز»، «اردك» و «قو»