تفصيل اين مطلب را در تحت عنوان «اراده ملت، سرچشمه قدرت» آورديم.

موقعيت خطير زعامت و سرپرستى انسان ها يك رشته شرايطى را ايجاب مى كند كه ما برخى از آن ها را با اشاره دلايل اجمالى آن ها، يادآور مى شويم:

لياقت و شايستگى، و كاردانى و كفايت و كارآيى، شرط اساسى اشغال مقام حكومت و ولايت است، در طول زمان پيوسته گروهى بى كفايت و ناكارآمد، مناصب اجتماعى را اشغال كرده و روزگار انسان ها را سياه مى كردند.

اهميت اين شرط آن چنان روشن است كه هرگز نياز به اقامه دليل ندارد. و موضوع ولايت و زعامت، خود اين شرط را ايجاب مى كند، هر چند هيچ نوع دليلى بر آن نباشد.

پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) فرمود:

كسى براى پيشوايى صلاحيت دارد كه در او سه شرط زير موجود باشد:

1. پرهيزگارى كه او را از گناه باز دارد.

2. بردبارى كه خشم خود را كنترل كند.

3. خوش رفتارى با گروهى كه بر اداره آنان گمارده شده است تا آن جا كه با آنان چون پدر مهربان رفتار كند.[1]