صورت ده خوانده شود، هم چنان كه همه قدرت مربوط به صفر نيست وگرنه بايد بدون چنين تكيه گاهى، جاى عدد صحيح را بگيرد.

حتى پيامبران كه بالاتر از نوابغ قرار گرفته اند و علم و آگاهى آنان مربوط به مقام وحى است، كارشان بهره بردارى از نيروهاى نهفته در طبيعت جامعه است چيزى كه هست نوابغ، گاهى آن ها را در مسير صحيح و گاهى در مسير غلط رهبرى مى كنند و پيامبران مطلقاً آن ها را در راه صحيح قرار مى دادند.

پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) علاوه بر مقام وحى و عصمت، بر اثر يك رشته خصلت هاى بزرگ مانند فداكارى، استقامت، تقوا و پاكى، رأفت و مهربانى، سعه صدر، نيروهاى نهفته در جامعه عرب را يا نيروهايى را كه در جهت ضد تكامل انسانيت در حركت بودند (مثلا يكديگر را غارت مى كردند) در جهت اصلى وارد ساخت و نيروى عظيمى در اصلاح بشريت تشكيل داد كه قيافه جهان را دگرگون كرد.

خلاصه: نوابغ در ساختن تاريخ، نقش بيشترى دارند، و افراد ديگر نيز در ساختن آن، كاملا مؤثر مى باشند هر چند درجات تأثير آن ها نيز مختلف است، حتى گاهى برخى از افراد جامعه جز جنبه انفعالى و اثرپذيرى هيچ نقشى ندارد و در تمدن و فرهنگ انسانى وظيفه اى برعهده نمى گيرد، مثلا كشاورزى كه در نقطه دور افتاده ساليان درازى يك عمل تكرارى انجام مى دهد، در حالى كه وى عمل ارزشمندى انجام مى دهد، ولى سهمى در تمدن و فرهنگ و رژيم حاكم بر آن ندارد.

آرى غالباً معماران جامعه در همان جامعه هاى چند ميليونى، جمعيت هاى محدودى هستند كه هر يك به شكل و گونه اى سازندگان تمدن، و پايه گذاران فرهنگ و پيشروان قافله تاريخ به شمار مى روند و اگر از اين گروه بگذريم غالباً افراد