مى فرمايد:

«والّذى خلق الازواج كلّها و جعل لكم من الفلك و الانعام ما تركبون * لتستوا على ظهوره ثمّ تذكروا نعمة ربّكم اذ استويتم عليه...) (زخرف / 12 ـ 13).

«خداى، كسى است كه جفت ها را آفريده، و براى شما از كشتى ها و دام ها وسيله اى كه سوار شويد قرار داد تا بر پشت آن ها قرار گيريد. آن گاه كه بر پشت آن ها قرار گرفته ايد نعمت پروردگار خود را ياد كنيد».

افراد پيش داور كه تمايلات تجسيم و تشبيه در آن ها هست، آيه سوره ى طه را كه از استواى خدا بر عرش گزارش مى دهد به قرار گرفتن خدا بر تخت و عرش خويش تفسير مى كنند، و در حقيقت براى خدا سريرى مانند سرير ملوك انديشيده كه روى آن قرار مى گيرد.

در حالى كه يك چنين ظهور، ظهور بدوى و ابتدايى آيه است و در امثال اين آيات بايد قراينى را كه پيرامون آيه و آيات ديگر وجود دارد در نظر گرفت، آن گاه مفاد آيه را به دست آورد.

اينك ما به عنوان نمونه به تأويل اين آيه يعنى: به بازگردانيدن ظاهر متزلزل و لرزان آن به معنى واقعى آن مى پردازيم.

نخست بايد توجه نمود كه در آيات قرآن تعارض وجود ندارد و قرآن صريحاً خدا را چنين معرفى مى كند:

(ليس كمثله شىء) (شورى / 7).

«براى آن نظير و مانندى نيست».

در آيه ديگر مى فرمايد:

(لا تُدركه الابصار و هو يدرك الابصار...) (انعام / 103).