اهميت بسيارى برخوردار بود، سهم داشت.

با توجه به اين گونه گره گشايى ها بود كه عمر مى گفت: به خدا پناه مى برم كه مشكلى پيش بيايد و ابوالحسن (على) براى حل آن حضور نداشته باشد[1].[2]

5. از خلافت تا شهادت

چگونگى بيعت با اميرمؤمنان(عليه السلام)

عثمـان بـه دنبـال فساد مالـى و ادارى، تصرف هاى غيرمجاز و صد در صد غير مشروع در بيت المال و همچنين گماشتن افراد نالايق از بنى اميه و خويشان خود در رأس مناصب دولتى و بالأخره بر اثر كنار زدن افراد شايسته اعم از مهاجر و انصار، و سپردن مقدرات امت اسلامى به دست بنى اميه، خشم مردم را برانگيخت و چون به اعتراض ها و درخواست هاى مكرر و مشروع مسلمانان در مورد تغيير استانداران و فرمانداران فاسد، ترتيب اثر نداد، سرانجام شورش و انقلاب برضد حكومت وى به وجود آمد و منجر به قتل او گرديد و سپس مردم با على(عليه السلام) به عنوان خلافت بيعت كردند. از اين لحاظ حكومت على(عليه السلام)، كه پس از قتل عثمان روى كار آمد، يك حكومت انقلابى و حاصل شورش مردم بر ضدّ مفاسد و مظالم حكومت پيشين بود.

يكى از نمونه هاى فساد حكومت عثمان اين بود كه وى «حكم بن ابى العاص» را با پسرش «مروان» كه پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)وى را به طائف تبعيد كرده بود و حتى ابوبكر و عمر در زمان حكومتشان جرأت برگرداندن وى را پيدا نكرده بودند، به مدينه برگرداند و دختر خود را به مروان تزويج كرد و حتى مسئوليت