تفاوتى ندارد. و اگر او ـ و لو به صورت ناشناس ـ در جهان نباشد، جهان هستى در هم فرو مى ريزد. چنان كه امام صادق(عليه السلام) فرمود: اگر زمين بدون وجود امام بماند، ساكنان خود را در كام خود فرو مى برد.[1]

امام چهارم فرمود: در پرتو وجود ماست كه خداوند آسمان را از فروپاشى ـ جز به اذن او ـ نگه مى دارد. در پرتو وجود ماست كه خداوند زمين را از لرزش
و سلب آرامش ساكنانش، نگه مى دارد. به واسطه ماست كه خداوند باران
نازل مى كند و رحمت خود را مى گستراند و بركات و نعمت هاى زمين را
بيرون مى آورد. و اگر آن كس از ما كه در زمين است نبود، زمين اهل خود را فرو مى برد.[2]

3. پاسدارى از آيين خدا

امير مؤمنان(عليه السلام) در يكى از سخنان خود در مورد لزوم وجود رهبران الهى در هر عصر و زمان مى گويد:

«خدايا چنين است، هرگز روى زمين از قيام كننده اى با حجت و دليل، خالى نمى ماند، خواه ظاهر و آشكار باشد و خواه بيمناك و پنهان، تا دلائل و اسناد روشن الهى از بين نرود و به فراموشى نگرايد...».[3]

با گذشت زمان و آميزش سليقه ها و افكار شخصى به مسائل مذهبى و دراز شدن دست مفسده جويان به سوى تعاليم آسمانى، اصالت پاره اى از قوانين الهى از دست مى رود و دين دستخوش تغييرات زيانبخش مى گردد.