ما از مجموع آيات قرآنى كه دانشمندان آن ها را ناظر به اين موضوع دانسته اند.[1]و صراحت بيش ترى دارند، جهت رعايت اختصار، سه آيه را مورد بررسى قرار مى دهيم:

1. وَلقَـدْ كَتَبْنـا فِـى الـزّبُـورِ مِـنْ بَعْـدِ الـذِّكْـرِ أنّ الأرضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّـالِحُـونَ[2]

«ما، در ]كتاب[ زبور پس از تورات نوشته ايم كه سرانجام، زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد».

در توضيح معناى اين آيه يادآورى مى كنيم كه: «ذكر» در اصل به معناى هر چيزى است كه مايه تذكر و يادآورى باشد، ولى در آيه ياد شده به كتاب آسمانى حضرت موسى(عليه السلام) يعنى «تورات» تفسير گرديده است، به قرينه اين كه قبل از زبور معرفى شده است.

طبق تفسير ديگرى، «ذكر» اشاره به قرآن مجيد است، زيرا كه در خود آيات قرآن اين عنوان به قرآن گفته شده است: إنْ هُوَ إلاّ ذِكْرٌ لِلْعالَمين (3) بنابراين، كلمه «من بعد» به معناى «علاوه بر» بوده و معناى آيه چنين خواهد بود: ما، علاوه بر قرآن، در زبور نوشته ايم كه سرانجام، زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد.[3]

مرحوم شيخ مفيد در آغاز فصل مربوط به حضرت مهدى ـ عجل الله تعالى فرجه ـ ، به اين آيه و آيه بعدى كه نقل مى كنيم، استناد كرده است.[4]

در تفسير اين آيه از امام باقر(عليه السلام) نقل شده است كه فرمود: اين بندگان صالح، همان ياران مهدى در آخرالزمانند. (6)

مفسر برجسته قرآن، مرحوم «طبرسى» در تفسير آيه مزبور، پس از نقل حديث ياد شده مى گويد: