دوران حكومت «مقتدر»، خليفه عباسى، به مدت پنج سال به زندان افتاد و در سال317 آزاد شد.[1] و سرانجام، بعد از بيست و يك سال فعاليّت و سفارت، در سال 326 چشم از جهان فرو بست.[2]

4. ابوالحسن على بن محمد سَمَرى[3]

به فرمان امام عصر[4] و با وصيت و معرفى نوبختى، پس از حسين بن روح، على بن محمد سمرى منصب نيابت خاص و اداره امور شيعيان را عهده دار گرديد. (5)

سمرى از اصحاب و ياران امام عسكرى(عليه السلام) بوده است. (6) او تا سال 329 كه ديده از جهان فرو بست، مسئوليت نيابت و وكالت خاص را به عهده داشت. چندروز پيش از وفات او، توقيعى از ناحيه امام به اين مضمون خطاب به وى صادر شد:

اى على بن محمد سمرى! خداوند در سوك فقدان تو پاداشى بزرگ به برادرانت عطا كند. تو تا شش روز ديگر از دنيا خواهى رفت. كارهايت را مرتب كن و هيچ كس را به جانشينى خويش مگمار. دوران غيبت كامل فرارسيده است و من جز با اجازه خداوند متعال ظهور نخواهم كرد و ظهور من، پس از گذشت مدتى طولانى و قساوت دل ها و پر شدن زمين از ستم خواهد بود. افرادى نزد شيعيان من