6. استفاده گسترده از آگاهى غيبى

مى دانيم كه امامان، در پرتو ارتباط با پروردگار جهان، از آگاهى غيبى برخوردار بودند و در مواردى كه اساس حقانيت اسلام يا مصالح عالى امت اسلامى (همچون مشروعيت امامت آنان) در معرض خطر قرار مى گرفت، از اين آگاهى به صورت «ابزار» هدايت استفاده مى كردند. پيشگويى ها و گزارش هاى غيبى امامان، بخش مهمى از زندگى نامه آنان را تشكيل مى دهد، اما با يك مطالعه در زندگانى امام عسكرى چنين به نظر مى رسد كه: آن حضرت بيش از امامان ديگر آگاهى غيبى خود را آشكار مى ساخته است.

بر اساس تحقيق يكى از دانشمندان معاصر، از كرامات و گزارش هاى غيبى و اقدامات خارق العاده امام عسكرى(عليه السلام)، «قطب راوندى» در كتاب «خرائج» جمعاً چهل مورد، «سيد بحرانى» در «مدينة المعاجز» صد و سى و چهار مورد، «شيخ حر عاملى» در «اثبات الهداة» صد و سى و شش مورد، و «علامه مجلسى» در «بحارالأنوار» هشتاد و يك مورد را ثبت كرده اند[1] و اين، به خوبى روشنگر فزونى بروز كرامات و گزارش هاى غيبى از ناحيه آن حضرت مى باشد.

به نظر مى رسد علت اين امر شرائط نامساعد و جوّ پراختناقى بود كه امام يازدهم و پدرش امام هادى در آن زندگى مى كردند، زيرا از وقتى كه امام هادى از سر اجبار به سامرّاء منتقل گرديد ـ به شرحى كه در سيره آن حضرت گفتيم ـ به شدت تحت مراقبت و كنترل بود، از اين رو امكان معرفى فرزندش «حسن» به عموم شيعيان به عنوان امام بعدى وجود نداشت و اصولاً اين كار، حيات او را از ناحيه حكومت وقت در معرض خطر جدى قرار مى داد. به همين جهت كار