خداوند ما و تو را از مصاديق سخن خود قرار دهد كه مى فرمايد: (متقيان) كسانى هستند كه در نهان از خداى خويش مى ترسند و از روز جزا بيمناكند.[1]

اين موضع گيرى امامان باعث شد كه شيعيان از اين درگيرى ها به دور باشند و گرفتار بدعت و گمراهى نشوند.

شاگردان مكتب امام هادى(عليه السلام)

گرچه به تفصيلى كه گفتيم عصر زندگى امام هادى عصر اختناق و استبداد بود و امام، براى فعاليت فرهنگى در سطح گسترده آزادى عمل نداشت و از اين نظر فضاى جامعه با عصر امام باقر(عليه السلام) بهويژه عصر امام صادق(عليه السلام)تفاوت فراوان داشت، اما آن حضرت در همان شرائط نامساعد، علاوه بر فعاليت هاى فرهنگى، از طريق مناظرات، مكاتبات، پاسخ گويى به سؤال ها و شبهات، و تبيين بينش درست در برابر مكاتب كلامى منحرف، راويان و محدثان و بزرگانى از شيعه را تربيت كرد و علوم و معارف اسلامى را به آنان آموزش داد و آنان اين ميراث بزرگ فرهنگى را به نسل هاى بعدى منتقل كردند.

شيخ طوسى، دانشمند نامدار اسلام، تعداد شاگردان آن حضرت در زمينه هاى مختلف علوم اسلامى را 185 نفر مى داند.[2]

در ميان اين گروه، چهره هاى درخشان علمى و معنوى و شخصيت هاى برجسته اى مانند: فضل بن شاذان، حسين بن سعيد اهوازى، ايوب بن نوح، ابوعلى