سامرّاء نداشت، زيرا قبول نكردن دعوت متوكل، سندى در تأييد گفتار سعايت كنندگان مى شد و باعث تحريك بيش تر متوكل مى گرديد و بهانه بيش ترى به دست او مى داد كه تضييقات و مشكلات فراوانى را براى حضرت فراهم كند. دليل اين كه امام از نيت شوم متوكل آگاه بود و به ناچار به اين سفر اقدام نمود، جملاتى است كه امام بعدها در سامرّاء مى فرمود: «مرا از مدينه با اكراه به سامّراء آوردند».[1]

در هرحال، امام نامه دعوت را دريافت داشت و ناگزير همراه «يحيى بن هرثمه» عازم سامرّاء گرديد.[2]

گزارش فرمانده دژخيمان متوكل

«يحيى بن هرثمه»، كه مأموريت داشت امام هادى(عليه السلام) را از مدينه به سامرّاء جلب نمايد، ماجراى مأموريت خود را چنين شرح مى دهد:

وارد مدينه شدم، به سراغ منزل «على» (النقى) رفتم. پس از ورود من به خانه او و آگاه شدن مردم مدينه از جريان جلب او، اضطراب و ناراحتى عجيبى در شهر به وجود آمد و چنان فرياد و شيون برآوردند كه تا آن روز مانند آن را نديده بودم.

ابتداءًا با قسم و سوگند تلاش كردم كه آنان را آرام سازم، گفتم: هيچ